Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης :164 χρόνια από τη γέννησή του

4 Μαρτίου του 1851 , δηλαδή πριν από 164 χρόνια , γεννήθηκε στη Σκιάθο ο χαρακτηριζόμενος και ως  « Ο Άγιος των ελληνικών Γραμμάτων» Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.
Ο Παπαδιαμάντης είναι από τις πλέον σημαντικές φυσιογνωμίες της νεοελληνικής λογοτεχνίας :Διηγηματογράφος, ποιητής , δημοσιογράφος καθώς μια μεταφραστής.
Κατά τον Κωνσταντίνο Καβάφη είναι «η κορυφή των κορυφών».

Ήταν ένα από τα πολλά παιδιά του  Αδαμάντιου Εμμανουήλ και της Γκιούλιως (Αγγελικής) Μωραϊτη  που καταγόταν από αρχοντική οικογένεια του Μυστρά, η οποία εγκαταστάθηκε στη Σκιάθο προς το τέλος του 18ου αιώνα. . Όπως ήταν φυσικό  μεγάλωσε σε κλίμα μεγάλης ευλάβειας και θρησκευτικότητας .
Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στη Σκιάθο , συνέχισε στη Σκόπελο και στη συνέχεια φοίτησε στο Γυμνάσιο Χαλκίδας . Τις γυμνασιακές του σπουδές τις ολοκλήρωσε στην Αθήνα στη Βαρβάκειο Σχολή με πολύ μεγάλες στερήσεις. 1872, θα φύγει για το Άγιον    Όρος με τον φίλο του Νικόλαο Διανέλο, αργότερα μοναχό Νήφωνα. Μετά λίγους μήνες επιστρέφει τον κόσμο: δεν θεώρησε τον εαυτό του άξιο για το Σχήμα .
Το 1874  ,εγγράφεται στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία ποτέ δεν θα αποφοιτήσει. Μόνος του θα μάθει αγγλικά και γαλλικά στα πρώτα χρόνια των σπουδών του. Φίλος και σύντροφός του ήταν ο λογοτέχνης εξάδελφός του Αλέξανδρος Μωραϊτίδης, αργότερα μοναχός. Ο Μωραϊτίδης τον έφερε σε  επαφή με λογοτεχνικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους, κι ο Παπαδιαμάντης θ' αρχίσει να βλέπει τα έργα του να δημοσιεύονται στον ''Ραμπαγά'', στον ''Νεολόγο'' της Κωνσταντινούπολης, στο ''Μη Χάνεσαι'' και στις εφημερίδες
''Εφημερίς'' και ''Ακρόπολις''. Γρήγορα οι συνεργασίες του με περιοδικά και εφημερίδες θα αυξηθούν, αλλά, βιοποριστικό του επάγγελμα θα γίνει η δημοσιογραφία κι οι μεταφράσεις.

Χειρόγραφο του Αλ. Παπαδιαμάντη

Η λογοτεχνική πορεία στην Πρωτεύουσα, όμως δεν συγκινεί τον ''κοσμοκαλόγερο'',
τον μοναχικό και ταπεινό Παπαδιαμάντη. Η μόνιμη οικονομική δυσπραγία τον αναγκάζει να εργάζεται μέχρι εξαντλήσεως ως μεταφραστής και έτσι η υγεία του κλονίζεται και αποφασίζει το 1908 να επιστρέψει στη Σκιάθο οριστικά. Το 1910 το Νοέμβριο αρρωσταίνει από πνευμονία  και στις 3 Ιανουαρίου του 1911 αφήνει την τελευταία του πνοή.

Το έργο του Παπαδιαμάντη έχει πρωτεύουσα θέση στη νεοελληνική πεζογραφία.

Η διηγηματογραφία του διακρίνεται για το ρεαλισμό της, που φτάνει πολλές φορές μέχρι το νατουραλισμό. Είναι η θεώρηση της αγροτικής κοινωνίας του νησιού του,αλλά και της Αθηναϊκής κοινωνίας της εποχής του, βαθιά στοχαστική με ελεγκτική ματιά του πάνω στα κοινωνικά δρώμενα.

Η γλώσσα είναι κατά βάση καθαρεύουσα της εποχής του  με στοιχεία  πολλές φορές του σκιαθίτικου ιδιώματος .