Μικροί ήρωες της καθημερινότητας, τα παιδιά με αναπηρία είναι οι μελλοντικοί ισόνομοι και ισότιμοι πολίτες μακριά από γκρίζα στερεότυπα και παρωχημένες αντιλήψεις. Και είναι ουσιαστική ανάγκη να προβάλλεται σε όλα τα παιδιά η ευαίσθητη ιδιαιτερότητα των συνομηλίκων τους με αναπηρία με θετικό τρόπο, χωρίς αρνητικές προβολές και συγκρίσεις.
Μόνο έτσι μπορούν τα παιδιά που δεν έχουν αναπηρίες να προσεγγίσουν τη διαφορετικότητα με σεβασμό και αγάπη και να χτίσουν φιλίες και σχέσεις ζωής, χωρίς διαχωριστικά. Αντίστοιχα, τα παιδιά με αναπηρία αποκτούν αυτοπεποίθηση και υγιή συνείδηση για τον εαυτό τους και το περιβάλλον τους.
Με αυτές τις σκέψεις, τον Απρίλιο του 2015 δημιουργήθηκε μία ιδιαίτερα ευαίσθητη καμπάνια ενημέρωσης – η #ToyLikeMe- από την Rebecca Atkinson, με στόχο την δημιουργία μιας θετικής αντιπροσώπευσης της αναπηρίας στον κόσμο των παιχνιδιών με έμπνευση, σεβασμό και ισότιμη αναγνώριση της διαφορετικότητας.
Δημοσιογράφος στο επάγγελμα η Rebecca, με προϋπηρεσία στο BBC, ασχολήθηκε με παιδικές εκπομπές και στη συνέχεια σχεδιάζοντας ιστοσελίδες για τους νέους και για μουσική.
Μόνο έτσι μπορούν τα παιδιά που δεν έχουν αναπηρίες να προσεγγίσουν τη διαφορετικότητα με σεβασμό και αγάπη και να χτίσουν φιλίες και σχέσεις ζωής, χωρίς διαχωριστικά. Αντίστοιχα, τα παιδιά με αναπηρία αποκτούν αυτοπεποίθηση και υγιή συνείδηση για τον εαυτό τους και το περιβάλλον τους.
Με αυτές τις σκέψεις, τον Απρίλιο του 2015 δημιουργήθηκε μία ιδιαίτερα ευαίσθητη καμπάνια ενημέρωσης – η #ToyLikeMe- από την Rebecca Atkinson, με στόχο την δημιουργία μιας θετικής αντιπροσώπευσης της αναπηρίας στον κόσμο των παιχνιδιών με έμπνευση, σεβασμό και ισότιμη αναγνώριση της διαφορετικότητας.
Δημοσιογράφος στο επάγγελμα η Rebecca, με προϋπηρεσία στο BBC, ασχολήθηκε με παιδικές εκπομπές και στη συνέχεια σχεδιάζοντας ιστοσελίδες για τους νέους και για μουσική.
Όλα ξεκίνησαν από ένα προσωπικό της βίωμα.Όπως η ίδια δηλώνει
«Είμαι μερικώς κωφή και εν μέρει τυφλή. Οπότε μεγάλωσα με ακουστικό βαρηκοΐας και δεν είχα ποτέ κάποιο παιχνίδι που να είναι η αντανάκλασή μου. Όταν ήμουν 15 χρονών η Mattel κυκλοφόρησε μια κούκλα Barbie που ήταν κωφή, θυμάμαι πως ένιωσα απέραντο ενθουσιασμό, αν και ήμουν πολύ μεγάλη πια για να παίξω με Barbie».
«Αργότερα, παρατηρώντας τα παιχνίδια των παιδιών μου, παρατήρησα ότι κανένα παιχνίδι δεν περιείχε έστω μία φιγούρα με κάποια μορφή αναπηρίας».
«Με ενόχλησε πολύ γιατί τα παιχνίδια υποτίθεται ότι χρησιμοποιούνται για να εκπαιδεύουν και να διασκεδάζουν τα παιδιά. Και τότε αναρωτήθηκα…»
«Τι διδάσκει αυτό στα παιδιά μας; Όταν αντιλήφθηκα το μέγεθος αποκλεισμού της αναπηρίας από τις μεγαλύτερες εταιρίες παιχνιδιών αποφάσισα να κάνω κάτι. Βλέπετε ήμουν κι εγώ ένα από αυτά τα παιδιά».
«Μίλησα με κάποιες μητέρες άλλων παιδιών με ιδιαιτερότητες και ιδρύσαμε μαζί μια σελίδα στο facebook, το #ToyLikeMe.»
Η σελίδα αυτή είχε σκοπό να δείξει στην παγκόσμια βιομηχανία παιχνιδιών ότι απέκλειε τα παιδιά τους από το παιχνίδι, λόγω της ιδιαιτερότητάς τους αλλά και να πιέσει στην δημιουργία παιχνιδιών για παιδιά με αναπηρία.
Το κοινό ανταποκρίθηκε και ήδη η σελίδα απέκτησε ένα μεγάλο κοινό.
Η προσπάθειά τους απέδωσε και μετά από χιλιάδες υποστηρικτές, αρκετές γνωστές εταιρείες παιχνιδιών έδειξαν ενδιαφέρον.
Για παράδειγμα η εταιρεία «Makies» κατασκεύασε μία σειρά από κούκλες με ειδικές ανάγκες, όπως εκείνη που έχει ένα εκ γενετής σημάδι στο πρόσωπο, μια άλλη φορά ακουστικά βαρηκοΐας και μία άλλη κρατά μπαστούνι.