Από το ανοιχτό παράθυρο
φυσάει μέσα ο Σεπτέμβριος
και σβήνει
το λυχναράκι
του Καλοκαιριού.
Με τις πρώτες σταγόνες
ανοίγουν τις ομπρέλες τους
οι πυγολαμπίδες
και πλημμυρίζουν
τα μονοπάτια του κήπου.
Στην ανεμόεσσα κόμη
της λύπης της
ακόμα και το δικό του χάδι
αποδημητικό.
Ποίημα Γιάννη Τόλια
Ευχόμαστε να είναι γεμάτος ευτυχισμένες στιγμές και υγεία για όλους μας.
Τράπεζα Πειραιώς:
