Παιδιά με αναπηρίες : Η ιστορία πίσω από τα παιδικά «κλουβιά»

«Παιδιά με αναπηρίες κρατούνται σε κλουβιά» ήταν ο τίτλος του ρεπορτάζ του BBC για το Κέντρο Περίθαλψης Παίδων στα Λεχαινά Ηλείας, που ανακυκλώθηκε κατά κόρον τις τελευταίες ημέρες από τα εγχώρια μέσα. Το δημοσίευμα συνόδευαν φωτογραφίες με παιδιά πίσω από τα χρωματιστά κάγκελα των παρκοκρέβατων τους. Τέτοιος ο ντόρος, που υπήρξε αντίδραση της κυβέρνησης, η οποία διά μέσου του υφυπουργού Εργασίας κ. Β. Κεγκέρογλου διαμήνυσε ότι το Κέντρο θα ενισχυθεί σύντομα με προσωπικό και ότι έχει δοθεί εντολή να κατασκευαστούν νέα ειδικά δωμάτια για τα παιδιά που τηρούν όλες τις προδιαγραφές ασφαλείας. Οπως είπε, ετοιμάζονται αρχικά έξι δωμάτια τα οποία θα είναι έτοιμα σε τουλάχιστον τρεις μήνες.

Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός φυσικά, ωστόσο αυτή η αρχή κάπως καθυστέρησε. Ακριβώς τις ίδιες καταγγελίες είχε καταγράψει το 2010 ομάδα ξένων εθελοντών του Κέντρου σε επιστολή τους προς τις αρμόδιες ελληνικές αρχές, εξασφαλίζοντας διαβεβαιώσεις για λύση του προβλήματος. Το 2011, επίσης, είχε δημοσιοποιηθεί έκθεση-καταπέλτης του Συνηγόρου του Πολίτη για τις συνθήκες λειτουργίας του ΚΕΠΕΠ Λεχαινών, η οποία και πάλι είχε υποτίθεται θέσει τις κρατικές μηχανές σε εγρήγορση.

Σε κάθε περίπτωση, οι εντυπωσιακοί τίτλοι δεν αποκαλύπτουν το μέγεθος και όλες τις πτυχές του προβλήματος στο Κέντρο των Λεχαινών. Στο κρατικό Κέντρο φιλοξενούνται σήμερα 65 παιδιά με βαρύτατες αναπηρίες. Εκτός από βαριάς μορφής νοητική στέρηση, τα περισσότερα πάσχουν από τετραπληγίες, εγκεφαλική παράλυση και ψυχικά νοσήματα. Τα 2/3 των παιδιών είναι κατάκοιτα.
Αντίστοιχο ποσοστό, 45-50 παιδιά είναι εγκαταλελειμμένα από τις οικογένειές τους. Λίγα παιδιά δέχονται επισκέψεις από τους γονείς τους, κατά κανόνα αραιές. Να σημειωθεί επίσης ότι τα περισσότερα είναι πάνω από 20 ετών, ενώ υπάρχουν και ασθενείς που φιλοξενούνται εκεί πάνω από 25 χρόνια. Ο μεγαλύτερος είναι 47 ετών, ενώ τα μικρότερα είναι δύο κοριτσάκια περίπου 10 ετών που παρακολουθούν το ειδικό σχολείο των Λεχαινών.

Από τα παιδιά που είναι περιπατητικά (περίπου 20), έξι βρίσκονται στα εν λόγω «κλουβιά». Πρόκειται για ειδικά παρκοκρέβατα, περίπου όπως αυτά που κοιμούνται τα βρέφη, τα οποία έχουν τέτοιο ύψος ώστε να μην μπορούν να βγουν μόνα τους. Δεν επρόκειτο για πρωτοβουλία των νοσηλευτών, αλλά για οδηγία των νευρολόγων, ψυχολόγων και παθολόγων που τα παρακολουθούν, καθώς τα συγκεκριμένα παιδιά διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο αυτοτραυματισμού ενώ εγκυμονούν κινδύνους και για τους άλλους αφού έχουν επιθετικές τάσεις. Όπως λέει στην «Κ» ο διευθυντής της Παθολογικής του Κέντρου Υγείας Γαστούνης και επί 25 χρόνια εθελοντής γιατρός του ΚΕΠΕΠ Λεχαινών κ. Γιώργος Γώτης, τα κρεβάτια αυτά έχουν κατασκευαστεί έτσι ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες του κάθε παιδιού. «Αν δεν έχεις το κρεβάτι, θα πρέπει να έχεις τέσσερα άτομα να πιάνουν τα χέρια και τα πόδια του παιδιού επί 24ώρου βάσεως» λέει χαρακτηριστικά. «Και αυτό το προσωπικό δεν υπάρχει».

Δεν υπάρχει γιατρός
Για τα 65 παιδιά του ΚΕΠΕΠ αντιστοιχούν περίπου τόσοι εργαζόμενοι, εκ των οποίων 14 μόλις νοσηλευτές και 18 βοηθοί νοσηλευτών (σύμφωνα με τους ειδικούς, σε αυτού του είδους τα περιστατικά απαιτείται 1 νοσηλευτής ανά 1 ή 2 ασθενείς). Δεν υπάρχει γιατρός. Μολονότι έχει προκηρυχθεί επανειλημμένως θέση γιατρού, δεν έχει εκδηλωθεί ποτέ ενδιαφέρον. Από τις 3 μ.μ., οπότε σχολάει η πρωινή βάρδια, το Κέντρο λειτουργεί με μόνο 6 νοσηλευτές. Οπως λέει στην «Κ» άνθρωπος που γνωρίζει καλά τα του Κέντρου, οι περισσότεροι νοσηλευτές αντιμετωπίζουν τα παιδιά σαν δικά τους, ωστόσο συχνά φοβούνται τη μεγάλη ευθύνη. Τα παιδιά αυτά δεν μιλούν, δεν μπορούν να εκφράσουν αυτό που αισθάνονται, έτσι στην παραμικρή υποψία ιατρικού προβλήματος αποφασίζεται διακομιδή με ασθενοφόρο στο Κέντρο Υγείας. «Το συνοδεύει ο νοσηλευτής, γνωρίζοντας όμως ότι αφήνει άλλα παιδιά μόνα τους. Φαύλος κύκλος» λέει. Η διοίκηση έχει στείλει πάμπολλα αιτήματα για πρόσληψη προσωπικού, αλλά η όποια τέτοια διάθεση των αρμοδίων εξανεμίστηκε μετά την κρίση. Τα τελευταία χρόνια, αντί να αυξηθεί, το προσωπικό ελαττώθηκε.

«Οι υγειονομικές μονάδες κάτω από ένα ορισμένο όριο προσωπικού απλά δεν μπορούν να λειτουργήσουν» λέει ο κ. Γώτης. «Δεν είναι εφορίες, και κάποιες υποθέσεις θα μείνουν πίσω. Στις υγειονομικές μονάδες, το λιγότερο προσωπικό σημαίνει ότι θα θρηνήσουμε θύματα».

Πηγή:.kathimerini.gr