Το ερώτημα που θέτουν πολλοί γονείς είναι αν μπορούν να μάθουν στα παιδιά τους να είναι υπομονετικά. Οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι οι γονείς παίζουν σημαντικό ρόλο στη διδασκαλία της υπομονής.
Αρχικά προτείνουν για να βοηθήσουν τα παιδιά να αναπτύξουν την ικανότητα της υπομονής, να μην τρέχουν σε κάθε τους επιθυμία. Μπορούν να χρησιμοποιούν συχνά τη λέξη "περίμενε" έτσι ώστε να αρχίζουν τα παιδιά να κατανοούν τη σημασία της.
Για παράδειγμα, "Θα σου κάνω αυτό που ζητάς, αλλά θα χρειαστεί να περιμένεις ένα λεπτό". Ο χρόνος αναμονής μπορεί σταδιακά να αυξάνει.
Επίσης, οι γονείς μπορούν να χρησιμοποιήσουν ευκαιρίες μέσα από την καθημερινότητα για να διδάξουν την υπομονή, όπως το να περιμένουν το ασανσέρ να έρθει, ή να περιμένουν υπομονετικά στη σειρά του σούπερ μάρκετ κλπ.
Η συμπεριφορά των γονιών σε τέτοιες καταστάσεις είναι ιδιαίτερα σημαντική δεδομένου πως λειτουργούν ως πρότυπα για τα παιδιά. Όταν δείχνουν οι ίδιοι υπομονή ακόμα και σε καταστάσεις που νιώθουν εξαντλημένοι από την αναμονή, τα παιδιά παρακολουθούν και μαθαίνουν τη σημασία και την αξία της.
Το χρονόμετρο ή το ρολόι ή κλεψύδρα μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά στην κατανόηση του χρόνου και της προσμονής για πράγματα που δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Για παράδειγμα, "το φαγητό θα είναι έτοιμο σε δέκα λεπτά. Όταν δηλαδή ακούσεις το χρονόμετρο να χτυπάει ή όταν δεις το ρολόι να φτάνει σε αυτό το σημείο".
Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που τα παιδιά γίνονται ιδιαίτερα απαιτητικά και ζητούν κάτι να γίνει αμέσως; Τότε οι γονείς επιστρατεύουν όση υπομονή διαθέτουν και με ηρεμία εξηγούν για ποιο λόγο δεν είναι σε θέση να εκπληρώσουν το αίτημά τους άμεσα. Μπορούν να προσφέρουν ή να προτείνουν κάτι στο παιδί για να κάνει στο μεσοδιάστημα, και να εκπληρώσουν το αίτημα την ώρα που είπαν ότι θα το κάνουν, επιβραβεύοντας την υπομονετική συμπεριφορά με σκοπό να την ενθαρρύνουν.
Τράπεζα Πειραιώς:
