Είναι Θεομητορική εορτή της Χριστιανικής Εκκλησίας και τιμάται για μεν τους Ορθοδόξους η είσοδος και για δε τους Καθολικούς η εμφάνιση της μικρής Μαριάμ (Μαρίας) μαζί με τους γονείς της Ιωακείμ και Άννα στο Ναό του Σολομώντος στην Ιερουσαλήμ, προκειμένου η μέλλουσα Θεοτόκος να αφιερωθεί στον Θεό.
Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Νοεμβρίου και από τις δύο Εκκλησίες, Τα Εισόδια της Θεοτόκου καθιερώθηκαν ως εκκλησιαστική εορτή κατά τον 7ο αιώνα, πρώτα στην Ανατολή και πολύ αργότερα στη Δύση. Αναφορές υπάρχουν στα γραπτά του Αγίου Μάξιμου του Ομολογητή και των πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως Ταράσιου και Γερμανού.
Με τα Εισόδια της Θεοτόκου συνδέεται και η βασιλική της Αγίας Μαρίας της Νέας, που χτίστηκε δίπλα στα ερείπια του Ναού του Σολομώντος και εγκαινιάστηκε στις 21 Νοεμβρίου 543 από τον βυζαντινό αυτοκράτορα Ιουστινιανό. Εξ αυτού του γεγονότος φαίνεται να επελέγη από την εκκλησία ο εορτασμός των Εισοδίων της Θεοτόκου στις 21 Νοεμβρίου. Επί αυτοκράτορος Μανουήλ Α' Κομνηνού (1143-1180) καθιερώθηκε ως ημέρα αργίας για το Βυζάντιο.
Η Παναγία, γεννήθηκε από γονείς γηραιούς, τον Ιωακείμ και την Άννα, που είχαν παρακαλέσει με πολύ πόνο τον Θεό να τους δώσει ένα παιδί και να το αφιερώσουν στο Ναό Του. Και αυτό έκαναν. Μόλις η Παναγία συμπλήρωσε το τρίτο έτος της ηλικίας της την πήγαν στο ναό και την παρέδωσαν στα χέρια του ιερέα Ζαχαρία, μετέπειτα πατέρα του Προδρόμου. Αυτός την αγκάλιασε, την ευλόγησε και είπε: «Εμεγάλυνε ο Κύριος το όνομά σου σε όλες τις γενεές. Με σένα θα ευλογηθούν τα έθνη και ο Κύριος θα λυτρώση τους υιούς του Ισραήλ». Στη συνέχεια ανέβασε την τριετή Μαρία στο εσωτερικό του θυσιαστηρίου, όπου ο Θεός της πρόσφερε τη Χάρη του. Το νεαρό κορίτσι υπηρέτησε τον Ναό μέχρι τα 14 χρόνια του,
Iδιαίτερα σημαντική είναι για τους αγρότες η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, που την ονομάζουν «της Παναγιάς της Αρχισπορίτισσας», της «Μεσοσπορίτισσας» ή της «Ξεσπορίτισσας», ανάλογα σε ποιο στάδιο βρίσκεται η σπορά , στο τέλος ή τουλάχιστον στο μέσον της σποράς . Λέγεται και «Πολυσπορίτισσα», επειδή την παραμονή ή ανήμερα των Εισοδίων οι νοικοκυρές έβραζαν πολλά σπόρια μαζί: σιτάρι, κριθάρι, σίκαλη, καλαμπόκι, φασόλια, ρεβύθια, κουκκιά και τα μοίραζαν υπό τύπον κολλύβων στη γειτονιά για να γίνουν τα σπαρμένα . Από αυτά ένα πιάτο «εισάγουν» στην εκκλησία όπου το μίγμα διαβάζεται κατά τη διάρκεια της λειτουργίας και στη συνέχεια μοιράζεται στο εκκλησίασμα και ένα μέρος του επιστρέφεται στο σπίτι κι’ έχουν απ’ αυτό μεριδιο και τα ζώα, ιδιαίτερα «οι αροτήρες βόες» στη Κρήτη τα λένε «τα καματερά βούγια» , το υπόλοιπο ο γεωργός το ρίχνει στο χωράφι για «να αναπαυθεί ο σπόρος» .
Τη βραδιά αυτή γινόταν και το επίσημο άναμμα του τζακιού και γι’ αυτό βάζανε διαφόρων ειδών ξύλα για να ανάψει η φωτιά . όπως ήταν και διάφορων ειδών τα σπόρια που έβραζαν. Πρώτα έβαζαν ξύλο αρσενικό π.χ. πουρνάρι , πλάτανο, κέδρο και μετά ξύλο θυληκό όπως βελανιδιά, κορτσιά και έλεγαν και σχετικό τραγούδι «απ΄ψε παντρεύω τη φωτιά, με τούτα τα παιδιά…» ονομάζοντας κάθε φορά το όνομα του ξύλου που τοποθετούσε στο τζάκι. Σημαντικό ήταν το ότι γιοα το πάντρεμα της φωτιάς τα ξύλα έπρεπε να προέρχονται από δέντρα που ήταν σε ηλιόλουστο μέρος , αν ήταν από σκειρά μέρη δεν κάνανε ούτε κάρβουνο , ούτε φλόγα παρά μόνο καπνό. Όταν άναβε η φωτιά τοποθετούσαν στην πυροστιά τα σπόρια [μπόλια] και τα σιγοβράζανε όλη τη νύχτα .
Επίσης την ημέρα αυτή συνηθίζονται και μετεωρολογικές προβλέψεις. Όπως λέγουν «την ημέρα αυτή βασιλεύει η Πούλια, και όπως θα κάμει αυτή τη μέρα, θα κάμει και τις κατοπινές σαράντα μέρες».
21 Νοεμβρίου εορτάζεται Ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων
Σκοπός να υπομνησθεί και να τιμηθεί η προσφορά των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων προς το Έθνος, τόσο σε περίοδο πολέμων, όσο και σε περίοδο ειρήνης.
Ο εορτασμός καθιερώθηκε μετά τη Μεταπολίτευση από το 1975.
Τράπεζα Πειραιώς:
