Ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου

19 Μαΐου 1919–2014 Συμπληρώθηκαν 95 Χρόνια

Η Βουλή των Ελλήνων , μετά από 70 χρόνια με εισήγηση του τότε Πρωθυπουργού της Ελλάδας Ανδρέα Παπανδρέου , στις 24  Φεβρουάριο του 1994 ανακήρυξε  την 19η Μαΐου ομόφωνα  με ψήφισμα , ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων  στο Μικρασιατικό Πόντο κατά την περίοδο 1914 – 1923 . Έτσι δικαιώθηκε ηθικά ο ποντιακός ελληνισμός και οι 353.000 νεκροί του .
Η 24η Φεβρουαρίου που η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας  ήταν μια ιστορική επέτειος για τον απανταχού Ελληνισμό. 24.2.1821 κηρύχτηκε από τον πρίγκιπα Αλέξανδρο Υψηλάντη  ,Γενικό Έφορο της Αρχής της Φιλικής Εταιρίας , η ελληνική επανάσταση στο Ιάσιο της Ρουμανίας , κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η 19.5.1919 είναι η ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα και ξεκίνησε η δεύτερη φάση της γενοκτονίας  των Ποντίων με αρχηγό τον Τοπάλ Οσμάν  υπό την καθοδήγηση Γερμανών και σοβιετικών συμβούλων.

Από την έκρηξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου το 1914 και μέχρι τη μικρασιατική  καταστροφή το 1922 οι Νεότουρκοι προσπάθησαν να εξοντώσουν τον ποντιακό ελληνισμό με εξορίες , απαγχονισμούς ,σφαγές, βιασμούς, δίψα, πείνα, στρατόπεδα θανάτου στην έρημο κλπ. Το ποσοστό απωλειών έφτασε άνω του  50%  από το συνολικό πληθυσμό [697.000] μέχρι το Μάρτιο του 1924. Θεωρείται ως προμελετημένο έγκλημα η γενοκτονία των Ποντίων που πραγματοποιήθηκε μαζί και  με γενοκτονίες  και άλλων χριστιανικών πληθυσμών  της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας , όπως Αρμενίων .
Όσοι επέζησαν από την καταστροφική λαίλαπα κατέφυγαν προς τον λεγόμενο Άνω Πόντο , στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή ήρθαν στην Ελλάδα.

Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν αναγνωρίζονται ως γενοκτονία όχι μόνο από το Ελληνικό Κράτος, αλλά και από την Αυστραλία ,την Σουηδία καθώς και από τη Διεθνή Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών.
Ό όρος γενοκτονία ως όρος διαμορφώθηκε 1945 στη δίκη  της Νυρεμβέργης  και σημαίνει την μερική ή ολική εξάρθρωση θρησκευτικών ,φυλετικών ή εθνικών ομάδων . Από την πτώση της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας το 1461 και μετά  ο ποντιακός ελληνισμός  δεν γνώρισε τίποτε άλλο από διωγμούς , σφαγές , βίαιο εξισλαμισμό και μια πραγματικά μεθοδευμένη προσπάθεια εξόντωσης του (γενοκτονία)που επιτάθηκε από το 1916-1923 και θεωρείται η δεύτερη μεγάλη γενοκτονία του αιώνα μας .Σκοπός τους ήταν με  τις πυρπολήσεις και τις εξορίες  να προσπαθήσουν να αλλοιώσουν τον εθνολογικό χαρακτήρα  των ελληνικών περιοχών και να επιβάλουν έτσι  πιο γρήγορα τον εκτουρκισμό όσων θα επιβίωναν  
     

Οι Νεότουρκοι διδάχτηκαν από την εποχή των βαλκανικών πολέμων , από τους επίσημους συμβούλους των Γερμανών , ότι ο εκτουρκισμός της  Μικράς Ασίας  θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με την εξόντωση των Ελλήνων και των Αρμενίων.

Το Νεοτουρκικό Κομιτάτο  « Ένωση και Πρόοδος»που ιδρύθηκε το 1889 στο συνέδριο του, που πραγματοποιήθηκε το 1911 στη Θεσσαλονίκη, πήρε την απόφαση  η Μικρά Ασία  να γίνει μωαμεθανική χώρα και οι χριστιανικές μειονότητες για να επιτευχθεί ο στόχος να εξοντωθούν.  Η απόφαση άρχισε να εφαρμόζεται κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου και ολοκληρώθηκε από το 1919-1923 από τον Μουσταφά Κεμάλ.  

Οι Τούρκοι επιστράτευαν με υποχρεωτική στρατολόγηση τους  Έλληνες του πόντου από ηλικίας 15 μέχρι 45 ετών και τους έστελναν σε τάγματα εργασίας με σκοπό την εξολόθρευση Οι  στρατιωτικές αρχές με ποινή τιμωρίας  δεν τους επέτρεπαν να ασκούν το επάγγελμά τους  απαγορεύοντας και στους μουσουλμάνους  να εργάζονται ή να συνεργάζονται επαγγελματικά μαζί τους . 

Μετά την επικράτηση του Κεμάλ οι διωγμοί συνεχίστηκαν με μεγαλύτερη ένταση οι διωγμοί συνεχίστηκαν πιο εντατικά . Στήθηκαν έκτακτα δικαστήρια ανεξαρτησίας , όπου και καταδίκαζαν και εκτελούσαν την ηγεσία των Ποντίων . Η τρομοκρατία, τα εργατικά τάγματα, εγκλεισμοί σε στρατόπεδα θανάτου , οι δολοφονίες , οι βιασμοί, οι πυρπολήσεις  τους ανάγκασαν να ανεβούν στα βουνά και να οργανώσουν αντάρτικο για να προστατεύσουν τον άμαχο πληθυσμό. Ίσως τα θύματα της γενοκτονίας να ήταν περισσότερα αν δεν υπήρχε το ηρωικό αντάρτικο.

Οι Πόντιοι που ήρθαν στην Ελλάδα μετά την Μικρασιατική Καταστροφή πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν ξέχασαν ποτέ το ιστορικό τους παρελθόν συνέχιζαν και συνεχίζουν να αγωνίζονται για να διατηρήσουν και οι νεώτερες γενιές την εθνική τους συνείδηση και ζωντανή τη μνήμη της πατρίδας των προγόνων τους . Οι παλαιότεροι έφεραν μαζί τους τις πολιτιστικές τους παραδόσεις και στο ελλαδικό χώρο διακρίθηκαν στα γράμματα στις τέχνες , το εμπόριο και πρόσφεραν και προσφέρουν το καλύτερο. 

Μέχρι σήμερα όλες  οι τουρκικές κυβερνήσεις δεν αποδέχτηκαν  την γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού , τη σφαγή των Ελλήνων  και όλων των μειονοτήτων που στηρίχτηκε σε ένα καλά οργανωμένο σχέδιο  και πάντα όταν τους  προβάλλονται αδιάσειστα ντοκουμέντα αποδίδουν το αποτέλεσμα στις ακρότητες που συμβαίνουν πάντα στους πολέμους.