Πέρασαν 73 χρόνια [1941 – 2014] από την εποποιία της μάχης της Κρήτης και θυμόμαστε πάντα με υπερηφάνεια αυτή τη λαμπρή σελίδα των νεώτερων ιστορικών χρόνων του ελληνισμού . Δεν είναι μόνο υποχρέωση μα και καθήκον κάθε ελεύθερου ανθρώπου , είναι δίδαγμα για ολόκληρη την ανθρωπότητα ό,τι δεν πρέπει ποτέ να υποτάσσουμε την αξιοπρέπεια, την ελευθερία, τις υπέρτατες αξίες μας στην ωμή βία του οιουδήποτε κατακτητή, αλλά πρέπει με αποφασιστικότητα, γενναιότητα να αγωνιζόμαστε για την καθιέρωση των αξιών του διεθνούς δικαίου και την προώθηση της δημοκρατίας και της ειρήνης .
Η Μάχη της Κρήτης εξ αιτίας των μεγάλων απωλειών που υπέστη η ναζιστική Γερμανία έχει ονομαστεί «Νεκροταφείο των Γερμανών αλεξιπτωτιστών» .
Στους Γερμανούς εισβολείς εκτός από τις ελληνικές και συμμαχικές στρατιωτικές δυνάμεις [Βρετανοί, Νεοζηλανδοί, Αυστραλοί] αντιστάθηκαν με πρωτοφανή γενναιότητα και με ότι μέσο διέθεταν οι κάτοικοι της Κρήτης. Η αντίσταση τους είναι ξεχωριστή για τα στρατιωτικά δεδομένα και μπορεί να συγκριθεί μόνο με την εποποιία του Στάλινγκραντ.
Η προετοιμασία της γερμανικής επίθεσης εναντίον της Κρήτης ουσιαστικά άρχισε από την τελευταία ημέρα του Απριλίου αμέσως μόλις τα γερμανικά αεροπλάνα εγκαταστάθηκαν στα ελληνικά αεροδρόμια και οργάνωσαν από εκεί τις κινήσεις τους.
Λίγο πριν γίνει η κατάληψη των Αθηνών στην Κρήτη κατέφυγαν ο τότε βασιλιάς Γεώργιος και η κυβέρνηση Εμ. Τσουδερού όπου από τις 23 Απριλίου του 1941 ήταν και η προσωρινή πρωτεύουσα της πατρίδας μας και στις 20 Μαΐου του 1941 το βράδυ μετά από μεγάλες περιπέτειες, ο βασιλιάς Γεώργιος Β' και η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση μεταφέρθηκαν με βρετανικό πολεμικό στην Αίγυπτο .
Η τελευταία μάχη που δόθηκε στην Ελλάδα ήταν στην Κρήτη.
Την άμυνα του νησιού είχαν αναλάβει οι συμμαχικές δυνάμεις που είχαν μεταφερθεί από μετά την κατάρρευση του μετώπου στην Ηπειρωτική Ελλάδα. Ήταν περίπου 30.000 άνδρες . Επίσης στη Κρήτη βρίσκονταν και λίγες ελληνικές δυνάμεις , τάγματα νεοσυλλέκτων, που είχαν μεταφερθεί από την Τρίπολη και το Ναύπλιο [αγύμναστοι και χωρίς οπλισμό] Αξιόμαχοι ήταν η δύναμη της Σχολής Χωροφυλακής καθώς και οι πρώτες τάξεις των Σχολών Ευελπίδων και Ικάρων , αλλά με ανεπαρκή οπλισμό. Συνολικός αριθμός ελληνικών δυνάμεων 11.500 άνδρες. Την ανώτατη διοίκηση των συμμαχικών δυνάμεων ανέλαβε ο Άγγλος υποστράτηγος Φράϊμπεργκ που ανέπτυξε τις δυνάμεις στις περιοχές του Μάλεμε Χανίων, της Σούδας, του Ρέθυμνου και του Ηρακλείου, Η μάχη κράτησε ένα ολόκληρο δεκαήμερο, οι Γερμανοί ξεπέρασαν σε απώλειες ,ολόκληρη την επιχείρηση που έκαμαν στην Γιουγκοσλαβία, καθώς και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Το πιο σημαντικό ήταν ότι αχρηστεύτηκε το επίλεκτο σώμα των αλεξιπτωτιστών της ναζιστικής Γερμανίας .Η επίθεση κατά της Κρήτης εκδηλώθηκε σε μια εποχή που ο Χίτλερ δεν είχε σχέδια για την μεταφορά του πολέμου στην Ανατολική Μεσόγειο
Πιθανοί λόγοι που έδωσε την συγκατάθεσή του για μια από τις πιο ιδιότυπες επιχειρήσεις του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου δηλαδή την επίθεση κατά της Κρήτης ήταν ενδεχομένως η προστασία της θαλάσσιας επικοινωνίας από τις βρετανικές επιθέσεις που προερχόντουσαν από την Αλεξάνδρεια και ιδιαίτερα η προστασία της μεταφοράς των πετρελαίων από την Κωστάντζα μέσω των στενών προς την Ιταλία. Η γερμανική στρατιωτική ηγεσία όταν απεφάσισε την κατάληψη της Κρήτης ειχε προετοιμάσει το γνωστό πολεμικό σχέδιο “Merkur” [Ερμής] που στηριζόταν κυρίως στη χρησιμοποίηση αερομεταφερόμενων μονάδων αλεξιπτωτιστών και ανταποκρινόταν στη άμετρη φιλοδοξία του αρχηγού της πολεμικής γερμανικής αεροπορίας Γκαίρινγκ καθώς και του υπαρχηγού του Κούρτ Στούντεντ διοικητή της 7ης επίλεκτης μεραρχίας ο τελευταίος είχε τεθεί και επικεφαλής της πολεμικής επιχείρησης ,αυτός ήταν και ο δεύτερος λόγος , αλλά αποδεκατίστηκε στην μάχη της Κρήτης , με αποτέλεσμα η μάχη αυτή να είναι η τελευταία επιχείρηση με ευρεία χρήση αλεξιπτωτιστών του γερμανικού στρατού κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
Από τις 14 Μαΐου η γερμανική πολεμική αεροπορία επιχειρούσε ισχυρούς βομβαρδισμούς επιλεγμένων στόχων . Ο πρώτος στόχος τους ήταν η κατάληψη τους αεροδρομίου του Μάλεμε για να μπορούν με ευκολία να προσγειώνονται τα αεροσκάφη τους με τις αναγκαίες ενισχύσεις σε άνδρες και σε πολεμικό υλικό.
Η επίθεση άρχισε στις 20 Μαΐου του 1941 στις 6 και τέταρτο το πρωί στο αεροδρόμιο του Μάλεμε , στα Χανιά, όπου συνάντησε την σθεναρή αντίσταση των αμυνομένων που περίμεναν τους Γερμανούς. Στρατός και λαός της Κρήτης με καρδιά ατσαλένια έστησαν ένα καταπληκτικό πολεμικό χορό. Από τις ταράτσες , τα παράθυρα τους δρόμους , τους κάμπους από κάθε κορυφογραμμή πυροβολούσαν αλύπητα τους αλεξιπτωτιστές, όπως οι κυνηγοί πυροβολούν τα πουλιά στον αέρα. Έτσι σκοτώθηκαν άλλοι στον αέρα, άλλοι έπεφταν κάτω νεκροί , άλλοι τραυματισμένοι τσακίζονταν στη γη , άλλων τα αλεξίπτωτα τα τρυπούσαν οι σφαίρες και έπεφταν κάτω από το τεράστιο βάρος τους στη κρητική γή για να μην ξανασηκωθούν ποτέ. Βέβαια πολλοί έφταναν σώοι και πατούσαν τα ιερά χώματα της κρητικής γής και τότε στρατιώτες , άντρες, γυναίκες , γέροι παιδιά με παμπάλαια όπλα και κυνηγετικά δίκαννα και μονόκαννα, με μαχαίρια, με ρόπαλα, λοστούς και ότι έβρισκαν ικανό να τους οπλίσει ρίχνονταν όλοι από κάθε σημείο με παράτολμο θάρρος και ψυχική ορμή και δύναμη εναντίον του ουρανοκατέβατου στρατού της ναζιστικής Γερμανίας , με αποτέλεσμα η πρώτη ομαδική κάθοδος των Γερμανών να πνιγεί κυριολεκτικά στο αίμα.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας γίνεται επίθεση στο Ρέθυμνο και το Ηράκλειο. Η επίθεση και εκεί συνάντησε τη σθεναρή αντίσταση των αμυνομένων που περίμεναν τον εχθρό στα σημεία επιθέσεων αφού οι Άγγλοι γνώριζαν το σχέδιο της Γερμανικής επίθεσης . Η Αντίσταση του λαού ήταν καθολική και άμεση.
Δυστυχώς οι βομβαρδισμοί ήταν αδιάκοποι και φοβεροί από τα ατέλειωτα σμήνη των γερμανικών αεροπλάνων, με αποτέλεσμα να καμφθεί μετά από τον άνισο αγώνα η αντίσταση που άντεξε όμως 10 ολόκληρες ημέρες .
Την αναγνώριση της ηρωικής αντίστασης του κρητικού λαού μπορούμε να τη καταλάβουμε από αυτά που διακήρυσσαν οι τότε εχθροί μας Ιάπωνες, κατάπληκτοι από τα ηρωικά κατορθώματα των Κρητικών : «Προτείνομεν ως υπέρτατον καθήκον τιμής να ιδρυθεί ένα έκτακτο τάγμα των [Ιπποτών της Κρήτης] για να τιμηθεί με ειδικό παράσημο κάθε πολίτης και στρατιωτικός που έλαβε μέρος στην παραδοξότερη και ενδοξότερη μάχη της παγκόσμιας ιστορίας , την μάχη της Κρήτης . Οι Άγγλοι και οι Έλληνες στρατιώτες οι άνδρες και οι γυναίκες της Κρήτης που έλαβαν μέρος στη θρυλική μάχη πρέπει να καταταχθούν ονομαστικά σ’ αυτό το ειδικό τάγμα των υπεράνθρωπων.»
Η φωτιά του πολέμου ήταν φοβερή στα Χανιά, Ρέθυμνο, Ηράκλειο. Κωμοπόλεις, χωριά, μετά από τους ανελέητους βομβαρδισμούς είχαν μετατραπεί σε σωρούς ερειπίων. Το αίμα των κρητικών έβαψε τα χώματα της λεβεντογέννας κόκκινο ,αλλά δεν λογάριασαν τις απώλειες φτάνει να κρατιόταν η Κρήτη αμόλυντη και η τιμή της ψηλά παρ’ όλο που κατ’ ουσίαν ήταν άοπλοι . Η Κρήτη καταματωμένη, ζωσμένη στις φλόγες με χιλιάδες πληγωμένους , αλλά περήφανη και με το κεφάλι ψηλά έδειχνε σ’ όλους το δρόμο της τιμής και της θυσίας. Υπάρχει σωρεία παραδειγμάτων ομαδικών ή ατομικών ηρωισμών στη μάχη της Κρήτης .
Ο πατέρας της νίκης
Τσώρτσιλ διακήρυξε : «στη μάχη
της Κρήτης η κεφαλή
του φρικτού γερμανικού τέρατος
απεκόπη δια των οδόντων». Και πράγματι κυριολεκτούσε, γιατί
οι Κρητικοί αν και άοπλοι
πολέμησαν κυριολεκτικά με τα δόντια. Θα
πρέπει να υπερτονίσουμε ότι η 10ήμερη αντίσταση της
Κρήτης έσωσε την άμυνα της τότε
Σοβιετικής Ένωσης . Και
επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται
και όλοι πρέπει να διαθέτουν
ισχυρή εθνική μνήμη , κανένας δεν πρέπει να την αγνοεί. Στις
22 Ιουνίου 1812 ο
Ναπολέοντας κήρυξε τον πόλεμο
κατά της Ρωσίας, αν και
κατέλαβε τον Σεπτέμβριο την Μόσχα
τον πρόλαβε ο τρομερός ρωσικός χειμώνας που τον
κατάστρεψε. Την ίδια ακριβώς
μοιραία ημερομηνία 22
Ιουνίου του 1941 κήρυξε
και ο Χίτλερ κήρυξε τον πόλεμο
κατά της τότε
Σοβιετικής Ένωσης , κι’ αυτόν τον πρόλαβε ο φοβερός ρωσικός χειμώνας και τον κατέστρεψε .
Ο πόλεμος έχει και αυτός τους κανόνες του και το ιστορικό δίδαγμα της 40ήμερης καθυστέρησης του Ναπολέοντα δεν τον δίδαξε .
Η Μάχη της Κρήτης ανέτρεψε τα σχέδια του Χίτλερ και επηρέασε αποφασιστικά, την εξέλιξη των επιχειρήσεων του μεγάλου πολέμου. Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ σημειώνει στα απομνημονεύματα του: «Στην Κρήτη ὁ Γκαίρινγκ κέρδισε μία πύρρειο νίκη, γιατί με τις δυνάμεις πού σπατάλησε εκεί θα μπορούσε εύκολα να κατακτήσει την Κύπρο, τη Συρία, το Ιράκ και ίσως ακόμη και την Περσία…Διέπραξε την ανοησία να αφήσει να του διαφύγουν αυτές οι μεγάλες ευκαιρίες, με το να θυσιάσει τις αναντικατάστατες αυτές δυνάμεις σ’ έναν θανάσιμο αγώνα, πού διεξάγετο συχνά σώμα με σώμα…».η καθυστέρηση των Γερμανών στην Κρήτη επέτρεψε στον Άγγλο στρατάρχη Γουέιβελ να οργανώσει την άμυνα της Αιγύπτου και ο ίδιος ανέφερε στην κυβέρνηση του: «Οι απώλειες των Γερμανών στην Κρήτη έσωσαν την γενική κατάσταση στη Μεσόγειο γιατί καταστράφηκε μέγα μέρος από τα αεραγήματα του εχθρού και τεράστιος αριθμός αεροπλάνων».
Στη μάχη της Κρήτης σκοτώθηκαν πάνω από 4.000 αλεξιπτωτιστές και περισσότερα από 170 αεροπλάνα. Το όπλο των αλεξιπτωτιστών που το θεωρούσαν αήττητο απέτυχε του σκοπού του και ο ίδιος ο Χίτλερ ομολόγησε ότι: « Η Κρήτη απέδειξε ότι ημέρες των αλεξιπτωτιστών τελείωσαν».
Ο ίδιος ο Στούντεντ δήλωσε: " Όσοι επολέμησαν εις τη Κρήτη το1941 πρέπει να είναι υπερήφανοι, τόσον οι επιτιθέμενοι όσον και οι αμυνόμενοι. Για μένα όμως ως διοικητή των Γερμανικών Μονάδων Αλεξιπτωτιστών που κατέλαβαν την Κρήτη, το όνομα της νήσου είναι συνδεδεμένο με πικρές αναμνήσεις. Ομολογώ ότι επανήλθα εις τους υπολογισμούς μου, όταν συμβούλευσα αυτήν την επίθεση. Το αποτέλεσμα ήταν όχι μόνον να χάσουμε πολλούς και πολύτιμους αλεξιπτωτιστές, που τους θεωρούσα σαν παιδιά μου, αλλά και να εκλείψουν πλέον οι γερμανικοί σχηματισμοί αλεξιπτωτιστών, τους οποίους είχα δημιουργήσει ο ίδιος."
Η Κρήτη τελικά υπέκυψε κάτω από το βάρος της πιο τρομερής πολεμικής μηχανής που είχε γνωρίσει ο κόσμος. Στις 27 Μαϊου κατελήφθησαν τα Χανιά και το Ρέθυμνο . στις 30 Μαϊου το Ηράκλειο. Και την 1η Ιουνίου του 1941 ολοκληρώθηκε η αποχώρηση των συμμαχικών δυνάμεων , τα οποια είχαν συγκεντρωθεί στα νότια παράλια του νησιού στα Σφακιά, και αναχώρησαν με πλοία του συμμαχικού στόλου για τη Μέση Ανατολή.
Η Κρήτη περνούσε πλέον στη κάτω από τη γερμανική ναζιστική κατοχή. Η γερμανική σημαία κυμάτιζε παντού και συγχρόνως ξεκίναγε και η αντίσταση του Κρητικού λαού.Η Μάχη της Κρήτης πάντως ήταν η αιτία η επίθεση κατά της Ρωσίας να μην πραγματοποιηθεί στις 18 Μαΐου του 1941 . Έτσι δόθηκε η δυνατότητα στη Ρωσία να κερδίσει χρόνο και να προετοιμάσει την άμυνά της .
Η Μάχη της Κρήτης είναι το τελευταίο μεγάλο γεγονός στην Ιστορία του νησιού και ο δραματικός επίλογος του Ελληνοιταλικού πολέμου.Νοερά κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ σ’ όλους όσοι ηρωικά αγωνίστηκαν , σε αυτή την πρωτοφανή για τη παγκόσμια ιστορία επική αντίσταση της Κρήτης και θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι συμπλήρωσε την αθάνατη τριλογία της νεώτερης ελληνικής ιστορίας <Ελληνοιταλικός πόλεμος - Αντίσταση Οχυρών - Αντίσταση της Κρήτης. Η τριλογία αυτή συνιστά τις τρεις αθάνατες έννοιες που από αρχαιοτάτων χρόνων βιώνουν οι Έλληνες.. –νίκη, δόξα, θυσία>
Τράπεζα Πειραιώς:
