8 Μαρτίου: Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας δεν είναι ημέρα μνήμης ή ημέρα γιορτής, είναι ημέρα αγώνα, διεκδίκησης και παγκόσμιας κοινωνικής διαμαρτυρίας, δράσης και κινητοποίησης για την ισότητα των φύλων και άρσης της αντίληψης ότι η γυναίκα είναι «το ασθενές φύλο».

Η Ημέρα της Γυναίκας είναι η ευκαιρία για ανάληψη πρωτοβουλιών με στόχο την ενημέρωση, την ευαισθητοποίηση και τη δραστηριοποίηση όλων των πολιτών και για συντονισμό των πολιτικών για μία κοινωνία χωρίς διακρίσεις, για μία κοινωνία με πραγματικά ίσες ευκαιρίες για κάθε ανθρώπινο ων, ανεξαρτήτως φύλου.
Παραδοσιακά, η κοινωνία μας δίνει στη γυναίκα την ευθύνη να φροντίζει την οικογένεια, τα παιδιά, την παιδεία και την υγεία τους, τη φροντίδα των ηλικιωμένων και των αρρώστων, τη φροντίδα των παιδιών μας με οποιαδήποτε μορφή αναπηρίας.
Όμως, όλα αυτά είναι ευθύνες που πρέπει να μοιράζονται άνδρες και γυναίκες, χωρίς να δημιουργούμε ενοχές στις γυναίκες που επιτυγχάνουν στον επαγγελματικό στίβο, χωρίς να υποχρεώνονται οι γυναίκες να διαλέξουν ανάμεσα στη φροντίδα της οικογένειας και των παιδιών και τη σταδιοδρομία.
Η κοινωνία έχει την αντίληψη ότι οι γυναίκες είναι "άβολες" ως υπάλληλοι και έτσι αποτελούν πάντα τη δεύτερη επιλογή ή ακόμα "πρόσληψη υψηλού κινδύνου" και η αντίληψη αυτή είναι ακριβώς επειδή οι άντρες δεν μοιράζονται τις ευθύνες της οικογένειας.
Ιδιαίτερα, οι ελληνίδες μητέρες παιδιών με αναπηρία ζουν καθημερινά έναν πραγματικό Γολγοθά, σε μια προσπάθεια να ανταποκριθούν στους πολλαπλούς ρόλους τους, χωρίς καμιά υποστήριξη από την Πολιτεία.  Ειδικότερα δε, όταν αναφερόμαστε σε μητέρες παιδιών με νοητική αναπηρία, Σύνδρομο down, αυτισμό, βαριά και πολλαπλή αναπηρία και ψυχική αναπηρία, τα προβλήματα εντείνονται ακόμα περισσότερο.
Η κρίση που περνάμε χρησιμεύει διεθνώς, αλλά και στην Ελλάδα, σαν άλλοθι επειδή δεν υπάρχει πολιτική βούληση.
Οι επιχειρήσεις και οι τράπεζες στηρίχθηκαν από όλες τις κυβερνήσεις διεθνώς, αλλά όταν γίνεται λόγος για στήριξη των οικογενειών και των ευπαθών κοινωνικά ομάδων, ιδίως σε κεφαλαιώδεις τομείς όπως η βοήθεια στα ζευγάρια με παιδιά, ο σχεδιασμός πολιτικών και η λήψη μέτρων ουσιαστικής στήριξης των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους, βλέπουμε πως «ο βασιλιάς είναι γυμνός», φαίνεται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο η αναντιστοιχία αν όχι η πολιτική υποκρισία που υπάρχει.
Χρέος όλων μας, κυρίως όμως των κοινωνικών οργανώσεων όπως η ΠΟΣΓΚΑμεΑ, δεν είναι απλά να αναγνωρίσουμε και να εκφράσουμε το σεβασμό μας για τον θεμελιώδη ρόλο που διαδραματίζει η γυναίκα σε όλα τα επίπεδα, από την πολιτική και την οικογένεια μέχρι την οικονομία, την κοινωνία, τον πολιτισμό και την επιστήμη, αλλά να αναγνωρίσουμε και να εκφράσουμε τον σεβασμό μας, να προασπίζουμε και να προστατεύουμε τα θεμελιοδέστερα δικαιώματα του ανθρώπου, τηρουμένης πάντοτε της αρχής της ισότητας των δύο φύλων.
Ως κοινωνία, οφείλουμε να καταπολεμήσουμε τα στερεότυπα και να αλλάξουμε νοοτροπίες για το καλό τόσο των γυναικών όσο και των ανδρών.
Ο καλύτερος τρόπος να βελτιώσουμε την κοινωνία μας είναι να καταφέρουμε να πετύχουμε την πραγματική ισότητα των φύλων.